DSP Book Publishing

Gość

Urodziłam się w malutkiej miejscowości na południu Polski. Los jednak pozwolił mi zamieszkać w najpiękniejszym zakątku kraju – na Mazurach.
Tu poznawałam wszystkie barwy życia - tu wciąż podziwiam to, co stworzyła natura, wypowiadam swoje sny, marzenia i pragnienia – w wierszach (tomik „Moje tęsknoty” wydany w 2005r) i w mojej książce - „Szczęście jest chwilą”.

Powieść „Szczęście jest chwilą” powstała na podstawie prawdziwych historii ludzi, którzy cząstką własnego życia podzielili się ze mną przez internet, jeden z najbardziej popularnych komunikatorów na świecie. Znalazło się w niej miejsce, zarówno dla ludzi szczęśliwych i radosnych, jak i tych, których los nie oszczędzał, zsyłając im tyle ciężkich chwil, ile tylko potrafili udźwignąć.

Książkę „Szczęście jest chwilą” zadedykowałam „wszystkim wirtualnym rozmówcom”, ale mam nadzieję, że i Czytelnicy, którzy nie korzystają z dobrodziejstw internetu, też odnajdą w niej własne „chwile szczęścia”.

Książka, która budzi marzenia
Szczęście jest ulotną chwilą, często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że właśnie przeżywamy jeden z najpiękniejszych momentów życia. Potem szczęście staje się już tylko chwilą utkaną z marzeń i wspomnień - to przesłanie niezwykłej książki Ali Pisarskiej. Na odmienność tej książki składa się wiele walorów: ładne przedstawienie wirtualnego świata splecionego z rzeczywistym życiem; bogactwo treści zaczerpnięte z rozmów autorki (o czym dowiadujemy się z dedykacji); ukazanie różnych aspektów miłości; ciekawe, pełne liryzmu rozważania o szczęściu; dojrzały wiek wielu bohaterów, którzy doświadczają chwil szczęścia; poetyckie spojrzenie na świat; bardzo ciepły stosunek do bohaterów.

„Szczęście jest chwilą” to opowieść o miłości i przyjaźni, opowieść subtelna i liryczna, dlatego inna od współczesnych utworów. Akcja toczy się gównie na Mazurach, ale i w Sosnowcu, Warszawie i miejscach, których z nazwy nie znamy. Bohaterami najważniejszymi są szczęście i miłość. Pierwszoplanowe postacie to Maria i Angel, a także przyjaciółka Marii – Wioll. Akcja zaczyna się w momencie ważnym dla każdej kobiety, w chwili przejścia na emeryturę, kiedy coś się kończy, a tęsknota za czymś, czego brak, staje się trudna do zniesienia. Obie bohaterki szukają ratunku w rozmowach wirtualnych. Maria poznaje Angela, rodzi się piękne, wyjątkowe uczucie, które kontynuują w realnym życiu. Postać Angela zauroczy zapewne niejedną czytelniczkę. Czy są tacy mężczyźni? Pewnie są... w niebie. Ale i Maria jest kimś wyjątkowym – rozkochana w mazurskiej przyrodzie, pełna poezji i ciepła, potrafi „brać chwile szczęścia garściami i dawać siebie całą w podzięce”, ale nie zapomina jednakże o swoich powinnościach, do których zobowiązała się przed laty.

Ciekawa kompozycja utworu pozawala poznać czytelnikowi różne historie. Wzruszające i piękne, czasem zabawne. Historia dzielnej, niezwykłej Eweliny dla wszystkich załamanych zawsze będzie jasną gwiazdą na ciemnym niebie ich życia. Postawa Donaty uświadomi, że dojrzała miłość pozwala odejść ukochanej osobie, byleby tylko widzieć ją szczęśliwą. Rozdział „Zwyczajne życie Alfy” wzbogaca książkę obrazem chwil szczęścia rodzinnego, którego tak często wcale nie dostrzegamy, nie doceniamy.

„Każdy człowiek (...) potrzebuje miłości... szczerej, szalonej, wielkiej – do zatracenia – i wszyscy wiedzą, że taka miłość – to chwila, ale (...) wolą o takich chwilach nie myśleć – nie marzyć”. Ale przecież, gdy człowiek przestaje marzyć, przestaje żyć... Książka Ali Pisarskiej budzi marzenia.

Jest to z pewnością powieść dla kobiet: dla tych, które skończyły 50 lat i dla młodszych również, bo dzięki niej mogą sporo dowiedzieć się, mogą wiele zrozumieć i może odważą się na chwile szczęścia? Mężczyznom lekturę tej książki polecam także – może łatwiej zrozumieć będzie im, za czym kobiety tak tęsknią... Ostatnio ukazała się też potrzebna książka, która ostrzega przed niebezpieczeństwami wypływającymi z rozmów w Sieci. Internet, jak wszystko na świecie, jest i dobry i zły. Książka Ali Pisarskiej ukazuje zalety czatu, jego dobrodziejstwo, bo... jak ktoś mi kiedyś powiedział: na czat wchodzą ludzie z jakiegoś powodu – albo samotni, albo zranieni, albo nieszczęśliwi, albo spragnieni rozmów serdecznych – tacy, którym czegoś brak. Także ci, którzy mają problem z mówieniem, z poruszaniem się, czy ze słuchem, jak Maria. Siadają przed „magiczną skrzynką”, aby rozmawiać, a czasem, by wspólnie marzyć i móc powiedzieć „już nie jestem sam”.

Autor recenzji: Krystyna S.

Moja Poezja

Poezja

Poezja to wnętrze człowieka
na oścież otwarte okno duszy
obnażona cicha tęsknota
lub skała…
której pycha nie kruszy

Czasem błyśnie tęczą na niebie
albo burzy piorunem
groźnym
kroplą deszczu spłynie po szybie
lub łzą słoną
po smutnej twarzy

Niekiedy w cierpieniu zamknięta
samotna jak głaz…
w puszczy serca
bólem i ciszą spowita
milczy
miast ranić człowieka

Bywa, że kwili skrycie
rzucona między krzyki
bestsellerów jak życie
skandali
i polityki

Przystanął mędrzec - wędrowiec
nad losem pochylił głowę
usłyszał łkanie poezji...

- ten tomik wierszy poproszę...

DLA CIEBIE...

Dla Ciebie słońce wschodzi każdego poranka.
Barwi świat kolorami tęczy letnia burza.
Łąka rozłożyła dywan miękki jak firanka.
A w ogrodzie rozkwitła herbaciana róża.

Dla Ciebie nocą księżyc flirtuje z chmurami.
Srebrne gwiazdy spadając znaczą trakt marzeniom.
Rybałt - słowik balladę zanuci czasami.
I czas płynąc daje miejsce dobrym wspomnieniom.

Dla Ciebie czyjeś serce rytmicznie pulsuje.
Każdą chwilę życia otulając miłością.
Uśmiechnij się do siebie i powiedz: dziękuję.
Niech twoje smutne oczy rozbłysną radością.

ANIELE MÓJ

Aniele mój, bądź przy mnie, chroń mnie każdego dnia.
Zabierz me troski, zmartwienia, zwątpienia chwile
i kiedy tylko ujrzysz pierwszy promień słońca,
zamień je w barwne i delikatne motyle.

Bądź moim cieniem, melodią życia, poezją,
snem i marzeniem skrywanym na dnie mej duszy.
Błyskiem w mych oczach, w sercu - nadziei iskierką.
Pokory znakiem - i niech się ego nie puszy.

Wiosna idzie

Frywolny wiatr pieści
jej anielskie zastępy
misternie plecie
setki a może tysiące warkoczyków
rozczesuje
zaplata
znowu rozczesuje
wonne kosmki wiosennego tchnienia.

Nagle zwiewnym podmuchem
niczym pierwszy pocałunek kochanków
niesie aromatyczne dary
jak misterną nić
ledwie co posianego uczucia
by za chwilę
z siłą wodospadu
wydać pierwszy okrzyk życia.
A ten
przeszywa serca ludzkie na wskroś
budząc miłość.

Słyszysz
widzisz
a może czujesz jak się skrada?

Niby cień srebrnej nocy
niby niespokojny sen dnia?

A może to wszystko tylko gra?
Grasz w zielone?
- gram.
Masz zielone?
- mam.

Nic nie mówisz?
Szkoda
bo idzie wiosna...

Bezszelestnie ale rytmicznie
puka
do dzbana pełnego serca
zagląda
przez dziurkę od klucza
do salonu twojego wnętrza.

Zamyśliła się
zadumała
zapytała:

Grasz w zielone?

Spełnienie

Chciałbyś podarować mi
wszystkie wymarzone wyśnione
tęsknoty tego świata
o poranku
zaszumieć deszczem
pachnącym jaśminowym kremem
albo herbacianą różą
z cukrem waniliowym
w południe
zabrzmieć akordem
najszlachetniejszego i najcenniejszego
klejnotu
drzemiącego w tabernakulum
twojego majestatu
wieczorem
otulić srebrem tarczy błędnego rycerza
wędrującego bez początku i końca
po brokatowej pustyni nieba
a nocą
zanurzyć się wraz ze mną
w oszałamiającym aromacie
miłosnego nektaru
i nasycić nim
wszystkie wymarzone wyśnione
tęsknoty tego świata
aż poczują spełnienie

***

Tęsknię
i marzę o chwili
gdy skąpani deszczem
zapachu czerwcowej łąki
zatańczymy
a ja wtulę się w ciebie
wszystkimi zmysłami
i dotknę twej duszy
ogniem swej miłości

zbigniew

Zasłyszane od Ali P.

Jesteś szczęścia chwilą
We wnętrzu człowieka
Otwartym oknem duszy

Dla Ciebie słońce wschodzi
Wita świat kolorami tęczy
Na dywanie jak firanka miękkim

Aniele mój bądź przy mnie
Melodią życia cienistą
Błyskiem w oczach, serca iskierką

Niech frywolny wiatr pieści
Setki a może tysiące warkoczów
Budząc miłość niby sen srebrnej nocy

Chciałbym zaszumieć deszczem
Pachnącym jaśminem a może Tobą
Śpiącą w tabernakulum miłości

Wówczas wtulę się zmysłami
W całą Twoją duszę rozpalony
Odkrywając szczęścia nowy świat ....

zbigniew